نوشته شده توسط : reza ranjbar

مکاشفه یوحنا  فصل  ۱

مقدمه (۱: ۱-۸)
۱-۳ مکاشفه‌ای که این کتاب به توصیف و تشریح آن می‌پردازد، مکاشفه عیسی مسیح است. عیسی این مکاشفه را به یوحنا داد تا به مسیحیان اموری را که می‌باید زود واقع شود (آیۀ ۱) نشان دهد. تا این لحظه که شما مشغول خواندن این کتاب هستید، بسیاری از وقایعی که در این کتاب تشریح شده‌اند، هنوز به وقوع نپیوسته‌اند. با وجود این وقت نزدیک است (آیۀ ۳) و اکنون که تقریبا دو هزار سال از زمان نوشته شدن این مطلب به دست یوحنا می‌گذرد، زمان به وقوع پیوستن این رویدادها نزدیکتر هم شده است (دوم پطرس ۳: ۸-۹ و تفسیر آن مشاهده شود).
یوحنا این مکاشفه را نبوت می‌خواند (آیۀ ۳) و می‌گوید خوشا به حال کسانی که آن را می‌خوانند یا می‌شنوند و سپس آن را نگاه می‌دارند. همین مطلب را می‌توان در مورد تمامی قسمت‌های کلام خدا یعنی کتاب مقدس گفت.

۴-۶ یوحنا مکاشفه را برای هفت کلیسای مشخص نوشت که در ایالت رومی آسیا قرار داشتند که امروزه این منطقه جزو خاک ترکیه است (آیۀ ۱۱ مشاهده شود). این کلیساها در شهرهای بزرگ این ایالت قرار داشتند. بنابراین، کتاب یوحنا می‌توانست به آسانی به دست دیگر کلیساهای این ایالت نیز برسد. اما ما باید این موضوع را به یاد داشته باشیم که این کتاب نه تنها برای کلیساهای آسیا، بلکه برای هر کلیسایی در هر دوران نوشته شده است، که البته شامل کلیسای دوران ما نیز می‌شود.
فیض و سلامتی برشما باد از او (خدا) که هست و بود و می‌آید (آیۀ ۴). هستی خدا آغاز و پایان ندارد و در واقع او مجددا می‌اید. بنابراین، هنگامی که مصیبت نهایی در پایان جهان نازل شد، همه مسیحیان باید این موضوع را به یاد داشته باشند که تمام اتفاقات در نهایت امر تحت کنترل خدا هستند و خدا حاکم بر همه شرایط و موقعیت هاست.
فیض و سلامتی همچنین از هفت روح نیز میآید. این که این هفت روح چه معنی دارند، دقیقا مشخص نیست اما بسیاری بر این باورند که آنها نمایانگر هفت بُعد یا ویژگی روح‌القدس هستند.
فیض و سلامتی همچنین از عیسی مسیح نیز می‌آید (آیۀ ۵) که شاهد امین است. یکی از اعمال عیسی این است که شاهد خدا باشد (یوحنا ۳: ۳۱-۳۴، ۱۸: ۳۷ مشاهده شود). عیسی همچنین در این آیه نخست زاده از مردگان خوانده می‌شود (مزمور ۸۹: ۲۷، اول قرنتیان ۱۵: ۲۰، کولسیان ۱: ۱۸ و تفسیر آنها مشاهده شود). بدن تمام ایمانداران در آسمان رستاخیز خواهد کرد، اما رستاخیز عیسی پیش از رستاخیز همه اتفاق افتاد، بنابراین، او «نخست زاده» است (اول قرنتیان ۱۵: ۲۳). عیسی همچنین رئیس پادشاهان جهان نیز هست. او پادشاه پادشاهان است (مکاشفه ۱۷: ۱۴). او خداوند و صاحب جهان و کائنات است (فیلیپیان ۲: ۹-۱۱). شیطان به عیسی همه ممالک جهان و جلال آنها را پیشنهاد کرد (متی ۴: ۸-۱۰). اما اکنون عیسی توسط اطاعت و مرگ خود نه تنها همۀ این ممالک را صاحب شده، بلکه بر شیطان نیز غلبه یافته است. مسیح نجات دهنده ماست. او ما را از گناهان ما به خون خود شست (عبرانیان ۹: ۱۴، ۱۰: ۱۰ و تفسیر آنها مشاهده شود). او ما را پادشاهان و کَهَنه ساخت (آیۀ ۶). قوم یهود مملکت کَهَنه نامیده شدند (خروج ۱۹: ۶). در اینجا نیز کلیسای مسیح مملکت کَهَنه نامیده شده‌اند (اول پطرس ۲: ۵ و ۹ و تفسیر آن مشاهده شود).

۷ مسیح با ابرها خواهد آمد (دانیال ۷: ۱۳، مرقس ۱۳: ۲۶، ۱۴: ۶۲). همه انسانها، چه ایماندار باشند و چه بی ایمان، او را خواهند دید و خواهند دانست که او پسر خداست. حتی آن سربازان رومی که وقتی او بر صلیب بود او را نیزه زدند، او را خواهند دید (زکریا ۱۲: ۱۰، یوحنا ۱۹: ۳۷). نه تنها اینها، بلکه همه کسانی نیز که امروزه ایمانشان را ترک کرده‌اند یعنی کسانی که به عیسی خیانت کرده‌اند و عملا او را دوباره به صلیب کشیده‌اند، هنگامی که برای داوری شدن به حضور عیسی بیایند، او را خواهند دید (عبرانیان ۶: ۴-۶). در آن روز جمیع طوایف (بی ایمانان) زمین سینه زنی خواهند کرد زیرا مسیح بر آنها داوری خواهد کرد ( متی ۲۴: ۳۰ مشاهده شود).

۸ من هستم الف و یا. «الف» نخستین حرف الفبا و «یا» آخرین حرف آن است. خدا در اینجا می‌گوید که او هم آغار و هم پایان است و از آغاز تا پایان وجود خواهد داشت. خدا آغاز و پایان هر چیز است. اما خود خدا نه آغازی دارد و نه پایانی و همیشه وجود داشته و وجود خواهد داشت (آیۀ ۴).

رؤیای پسر انسان (۱: ۹-۲۰)
۹ یوحنا شریک در مصیبتی است که بخشی جدایی ناپذیر از زندگی مسیحی در عیسی است. او همچنین یکی از وارثان ملکوت عیسی است (رومیان ۸: ۱۷). همه کسانی که متعلق به ملکوت عیسی هستند، در این جهان با رنج و مصیبت روبرو خواهند شد (یوحنا ۱۶: ۳۳، اعمال ۱۴: ۲۲). چون یوحنا شاهد امین مسیح بود در جزیره‌ای مسمی به پطمس زندانی شد

۱۰-۱۱ یوحنا این مکاشفه را در روز خداوند یعنی در روز یکشنبه دریافت کرد. هنگامی که یوحنا مکاشفه را دریافت کرد در روح بود (آیۀ ۱۰) یعنی او از هشیاری روحانی عمیقی برخوردار بود که در این وضعیت امکان دریافت چنین مکاشفاتی برای او وجود داشت (اعمال ۱۰: ۱۰، ۲۲: ۱۷، دوم قرنتیان ۱۲: ۱-۴ مشاهده شود).

۱۲-۱۵ هفت چراغدان طلا (آیۀ ۱۲) نمایانگر هفت کلیسایی است که کتاب مکاشفه برای آنها فرستاده شد (آیۀ ۲۰ مشاهده شود). شبیه پسر انسان (آیۀ ۱۳) خود عیسای مسیح است (دانیال ۷: ۱۳). دانیال که از انبیای عهد عتیق بود، رؤیای مشابهی در مورد مسیح جلال یافته مشاهده کرد (دانیال ۷: ۹، ۱۰: ۵-۶).

۱۶ در این رؤیا مسیح هفت ستاره در دست راست خود داشت. این ستاره‌ها نمایانگر روح هفت کلیساها هستند (آیۀ ۲۰). از دهان او شمشیری دو دمه تیز بیرون می‌آمد که بیانگر کلام او (افسسیان ۶: ۱۷) و خصوصا بیانگر کلام داوری کننده اوست (عبرانیان ۴: ۱۲، مکاشفه ۲: ۱۶، ۱۹: ۱۵ و ۲۱ مشاهده شود).
چهره مسیح چون آفتاب بود. یوحنا قبلا مسیح جلال یافته را دیده بود. در آن زمان نیز چهره مسیح چون خورشید درخشنده بود (متی ۱۷: ۲).

۱۷-۱۸ هنگامی که یوحنا مسیح را در رؤیا دید، پیش پایهایش افتاد. سپس مسیح به او گفت: «ترسان مباش» (دانیال ۱۰: ۱۰-۱۲، متی ۱۷: ۶-۷ مشاهده شود).
مسیح سپس گفت که او اول و آخر است (الف و یا)، یعنی نامی که خدا در آیه هشتم به خودش می‌دهد (اشعیا ۴۴: ۶). مسیح گفت که کلیدهای موت و عالم اموات نزد اوست، یعنی او اقتدار کامل بر مرگ دارد.

۱۹-۲۰ مسیح به یوحنا حکم می‌کند که هر آنچه که دیده بود و قرار بود ببیند، بنویسد. هنگامی که ما کتاب مکاشفه را مطالعه می‌کنیم، نباید این موضوع را فراموش کنیم که آنچه که می‌خوانیم ثبت دقیق مکاشفه‌ای است که خود مسیح به یوحنا داد. ممکن است درک بعضی از قسمتهای این مکاشفه مشکل باشد، اما بدون توجه به این امر این موضوع را به یاد داشته باشیم که این مکاشفه از سوی خود مسیح داده شده و برای خیریت ما به نگارش درآمده است.
هفت ستاره فرشتگان هفت کلیسا هستند (آیه ۲۰). در این آیه واژه فرشتگان می‌تواند به معنای فرشته هر کلیسا باشد یا می‌تواند به معنای سخنگوی روحانی خاص هر کلیسا در نظر گرفته شود. مسیح توسط چنین فرشته یا سخنگویی، با هر یک از کلیساهایش سخن می‌گوید.
هفت کلیساها هفت چراغدان خوانده می‌شوند. آنها به این دلیل چراغدان خوانده می‌شوند زیرا وظیفه اصلی هر کلیسا این است که نور مسیح را به تمامی جهان بیفشاند. مسیح نور جهان است (یوحنا ۸: ۱۲) و ما چراغدانی هستیم که نور او از ما می‌تابد (متی ۵: ۱۴-۱۶ و تفسیر آن مشاهده شود).



:: بازدید از این مطلب : 41
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 3 فروردين 1400 | نظرات ()
نوشته شده توسط : reza ranjbar

اگر احکام مرا نگاه دارید، در محبت من خواهید ماند، چنانکه من احکام پدر خود را نگاه داشته‌ام و در محبت او می‌مانم. ( انجیل یوحنا فصل ۱۵)

بازتاب:

برای ماندن در محبت مسیح، باید او را دوست بداریم. برای دوست داشتن او باید از او اطاعت کنیم. هر چه بیشتر از مسیح اطاعت کنیم، در محبت او خواهیم ماند و او و پدر آسمانی در ما خواهند بود.
هیچ راه دیگری برای شاد بودن در عیسی وجود ندارد به غیر از اعتماد کردن و اطاعت کردن. قسمت دوم آیه برای ما قرار داده شده است تا برای ما نمونه‌ای کامل باشد. خداوند عیسی احکام پدر خود را نگاه داشت. او هر آنچه کرد در اطاعت کامل از اراده خدا بود. او در شادی ابدی محبت خدا ماند. هیچ چیز هرگز حس محبت و شادی با او بودن را برهم نخواهد زد.

 

تفسیر کاربردی   مکاشفه یوحنا  فصل  ۱۴

بره و ۱۴۴۰۰۰ نفر (۱۴: ۱-۵)
۱ یوحنا، بره یعنی مسیح را می‌بیند که بر کوه صهیون ایستاده است. در این آیه کوه صهیون همان صهیون سماوی یا اورشلیم سماوی است (عبرانیان ۱۲: ۲۲ ؛ مکاشفه ۲۱: ۲، ۱۰ مشاهده شود). ۱۴۴۰۰۰ نفر که نام خدا و بره را بر پیشانی خود دارند نمایانگر همه ایمانداران همه دورانها هستند و تعداد آنها صرفا به ۱۴۴۰۰۰ نفر محدود نمی‌شود. آنها کسانی هستند که غالب شده‌اند و نیز کسانی هستند که بر آنها نامی جدید نوشته شده است (مکاشفه ۳: ۱۲ و تفسیر آن مشاهده شود).
بسیاری از دانشمندان کتاب مقدس معتقدند رقم ۱۴۴۰۰۰ که در این قسمت ذکر شده با آن عدد ۱۴۴۰۰۰ که در مکاشفه ۷: ۳-۴ ذکر شده به دو گروه متفاوت اشاره می‌کنند. در این آیه عدد ۱۴۴۰۰۰ به جای مسیحیان همه دورانها به کار رفته است. هیچکدام از کسانی که خدا آنها را مُهر کرده است گم نخواهند شد. بنابراین، ۱۴۴۰۰۰ نفری که در اینجا ذکر شده‌اند همان گروه عظیمی هستند که در مکاشفه ۷: ۹ به آنها اشاره می‌شود.

۲-۳ تنها کسانی که توسط مسیح خریده و مُهر شده‌اند می‌توانند سرود جدید پیروزی و نجات را در آسمان بسرایند.

۴ در این آیه یوحنا سه نکته در مورد گروه ۱۴۴۰۰۰ نفری می‌گوید. نکته اول اینکه آنها کسانی هستند که با زنان آلوده نشده‌اند. این جمله همچنین می‌تواند به این معنی باشد که آنان با پرستش خدایان دیگر یا پادشاهان و امپراطورها خود را آلوده نکرده‌اند. بر اساس تعلیم عهد عتیق، پرستش چیزی جز خدای واحد حقیقی در حکم زنا کردن است. هرگاه که قوم یهود به پرستش بُتها می‌پرداختند، انبیای یهود آنها را متهم به زناکاری می‌کردند (ارمیا ۳: ۶، ۲۰). دلیل این اتهام این بود که آنها «شوهر» حقیقی خود یعنی خدا را ترک کرده و به دنبال بُتها رفته بودند. در مکاشفه ۱۷: ۱-۲، شهر روم فاحشۀ بزرگ خوانده می‌شود که مردان زمین با آن مرتکب زنا شده‌اند. اما این ۱۴۴۰۰۰ نفر باکره هستند. آنها واقعا شایسته هستند که عروس باکره مسیح باشند (دوم قرنتیان ۱۱: ۲ ؛ مکاشفه ۲۱: ۹ مشاهده شود). آنها با بُتها مرتکب زنا نشده‌اند.
نکته دومی که یوحنا در مورد این ۱۴۴۰۰۰ نفر می‌گوید این است که آنها بره را هر کجا می‌رود متابعت می‌کنند یعنی آنها شاگردان امین و مطیع مسیح هستند.
نکته سوم اینکه آنها توسط مسیح خریده شده‌اند (مکاشفه ۵: ۹ و تفسیر آن مشاهده شود) تا نوبر برای خدا و بره باشند یعنی قربانیها برای خدا باشند.

۵ این ۱۴۴۰۰۰ نفر بی عیب هستند. توسط ایمانشان به مسیح آنها در برابر خدا عادل اعلام شده‌اند (رومیان ۳: ۲۲ ؛ ۵: ۲). لباسهای آنها با خون بره شسته شده و سفید گشته است (مکاشفه ۷: ۱۴ و تفسیر آن مشاهده شود).

سه فرشته (۱۴: ۶-۱۳)
۶-۷ آنگاه فرشتۀ نخست انسانهای دنیا را می‌خواند تا توبه کنند و به سوی خدای زنده باز گردند: «از خدا بترسید و او را تمجید نمایید زیرا که زمان داوری او رسیده است» (آیۀ ۷). این آخرین هشداری است که به نژاد بشری داده می‌شود و این آخرین فرصتی است که برای نجات به آنها ارائه می‌شود. برخی دانشمندان کتاب مقدس معتقدند که این آخرین دعوت از انسانها، تحقق سخنانی است که عیسی بر زبان آورد: «و لازم است که انجیل اول بر تمامی امتها موعظه شود» (مرقس ۱۳: ۱۰).

۸ آنگاه فرشته دوم می‌گوید: «منهدم شد بابل عظیم» (اشعیا ۲۱: ۹). در ایام عهد عتیق، بابل به جهت ثروت و شرارتش، شهری مشهور بود (دانیال ۴: ۲۸-۳۰ ؛ اول پطرس ۵: ۱۳ و تفسیر آن مشاهده شود). بنابراین، ما می‌توانیم چنین برداشت کنیم که نام «بابل» می‌تواند به هر شهر، پادشاهی یا قدرت شریری اشاره داشته باشد. زمانی که یوحنا در قید حیات بود، شهر روم «بابل» خوانده می‌شد. بابل از خمر غضب زنای خود جمیع امتها را نوشانید یعنی همۀ امتها در فساد و بت پرستی او سهیم شدند و بدین سبب غضب خدا را بر خود آوردند (ارمیا ۵۱: ۷ ؛ مکاشفه ۱۷: ۱-۲ مشاهده شود).

۹-۱۱ آنگاه فرشته سوم داورییی را که باید بر تمام کسانی که نشان وحش را بر خود دارند نازل شود، توصیف می‌کند یعنی بر همه کسانی که توبه نکرده و به سوی مسیح باز نگشته‌اند (مکاشفه ۱۳: ۱۶-۱۷).
کسانی که نشان وحش را دارند از خمر غضب خدا خواهند نوشید (مزمور ۷۵: ۸ ؛ ارمیا ۲۵: ۱۵-۱۷). «خمر غضب خدا» پیاله خشم وی بیغش آمیخته شده است یعنی با آب یعنی رحمت خدا آمیخته نیست. در داوری نهایی خدا، بر کسانی که نشان وحش را بر خود دارند، به هیچ وجه اثری از رحمت الهی دیده نمی‌شود. این اشخاص به آتش و کبریت برای همیشه معذب خواهند شد (پیدایش ۱۹: ۲۴ ، ۲۸ ؛ مرقس ۹: ۴۴ ؛ لوقا ۱۷: ۲۹).

۱۲ پس باشد همه کسانی که مسیحی هستند تا به انتها قوی و نیرومند باقی بمانند تا مبادا داوری الهی بر آنها نیز نازل شود.

۱۳ سپس در رؤیای یوحنا صدایی از آسمان شنیده می‌شود: «خوشحالند مردگانی که در خداوند می‌میرند» در ایام زندگی یوحنا بسیاری از مسیحیانی که از ایمانشان دست نمی‌کشیدند و امپراطور یا خدایان دیگر را نمی‌پرستیدند، محکوم به مرگ می‌شدند. اما آنها صاحب پاداشی جاودانی یعنی صاحب آرامی ابدی می‌شدند (عبرانیان ۴: ۱). یوحنا می‌نویسد که اعمال ایشان یعنی اعمال مبتنی بر ایمان و محبت آنها از عقب ایشان می‌رسد که این سخن به این معناست که خبر اعمال نیکوی آنها به آسمان نیز می‌رسد.

زمان درو کردن زمین (۱۴: ۱۴-۲۰)
۱۴-۱۵ یوحنا کسی را که مثل پسر انسان است می‌بیند (دانیال ۷: ۱۳-۱۴) که در دستش داسی تیز دارد (آیۀ ۱۴). البته این شخص مسیح است. در کتاب مقدس داس نشانۀ داوری است. عادلان در ملکوت خدا جمع شده و شریران به آتش جهنم افکنده خواهند شد (ارمیا ۵۱: ۳۳ ؛ متی ۱۳: ۳۰، ۳۶-۴۳ ؛ مرقس ۴: ۲۶-۲۹).

۱۶ سپس مسیح، که مثل «پسر انسان» است، داس خود را به زمین به حرکت در می‌آورد. هنگامی که این کار را انجام می‌دهد، کرنای هفتم به صدا در می‌آید و آغاز داوری نهایی را اعلام میکند (مکاشفه ۱۱: ۱۵ ، ۱۵: ۱ و تفسیر آن مشاهده شود).

۱۷-۱۸ آنگاه یوحنا فرشته‌ای را می‌بیند که او نیز داسی تیز در دست دارد. سپس فرشته دیگری که بر آتش مسلط است (مکاشفه ۸: ۳-۵) به فرشته داس در دست می‌گوید که خوشه‌های مو زمین را بچین زیرا انگورهایش رسیده است. انگورها نمایانگر کسانی است که نشان وحش را بر خود دارند یعنی کسانی که توبه نکرده و به سوی خدا بازگشت نکرده‌اند.

۱۹-۲۰ در این آیات ما در مورد این که چه اتفاقی برای شریران می‌افتد، توصیف دیگری می‌بینیم. آنها نه تنها بریده شده و درون آتش ریخته می‌شوند، بلکه همچنین همانند انگور زیر پای خدا پایمال می‌شوند (اشعیا ۶۳: ۱-۶ ؛ یوئیل ۳: ۱۲-۱۳ ؛ مکاشفه ۱۹: ۱۵). خون کسانی که نشان وحش را بر خود دارند جاری شده، دریاچه‌ای را بوجود می‌آورد که دو متر عمق و سیصد کیلومتر طول دارد!



:: بازدید از این مطلب : 44
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 3 فروردين 1400 | نظرات ()